Redi Doti

Zaterdag morgen was het tijd voor inkopen. We zijn die ochtend eerst naar de markt gegaan. Want dat is zoals heel vaak in het buitenland een hele belevenis. De producten en de mensen zijn super om te bekijken. We liepen nog maar net op de markt en we lopen het schoolhoofd van Redi-Doti tegen het lijf. Dat is pas toeval. Zoiets kan alleen gebeuren in “het kleine” Suriname. Zo zijn we samen met het schoolhoofd rond de tafel gegaan en hebben we een lijst gemaakt wat er nodig is voor de school.
Wat bleek dat ze naast studiemateriaal en knutselspullen een grote behoefte hebben aan een kast en graag verf willen hebben om het nieuwe wc gebouw volledig af te maken. Zelf zijn we gaan shoppen voor studiematerialen, handvaardigheidspullen en wat speelgoed. Het was erg fijn dat het schoolhoofd samen met ons op pad ging. Zij kon ons precies wijzen aan welke materialen ze de grootste behoefte hadden.
Voor de kast en de verf heb ik een vriend gebeld. De winkels gaan namelijk al om 2 uur dicht op zaterdag en er was dus weinig tijd voor het shoppen van verf en een kast. Deze vriend zou de kast en de verf maandag inkopen en wilde deze vervolgens ook vervoeren naar Redi-Doti. Dat was natuurlijk super.

Zondag morgen moesten we om 8 uur vertrekken om de bus te halen. Mijn ouders zijn om half 8 bij onze appartementen aangekomen, om hun koffers te brengen. Vanaf maandag worden het namelijk mijn buren. Eenmaal op het station aangekomen moet je maar afwachten waar en hoelaat de bus komt opdagen. En moet je maar hopen dat je er nog bij past. Helemaal op gepropt met al onze bagage en op wankelige stoeltjes konden we er gelukkig allemaal in. Helaas moest er wel één passagier achter blijven en wachten op de volgende bus, die morgen weer vertrekt. Om negen uur waren wij klaar voor vertrek en de hobbelige reis en vertrok de bus. Tijdens de rit kijk je je ogen uit. De natuur, de mensen en de dorpjes die we passeren zijn adembenemend.

Om ongeveer half 12 kwamen we in het dorp aan. En zijn we welkom ontvangen door Tante Corry. Die is in het dorp een toeristen bedrijfje op aan het zetten en heeft hutten om te overnachten. In een van deze hutten hebben we onze hangmatten geïnstalleerd. En ik ben ondertussen razend benieuwd hoe mijn ouders vannacht in deze hangmatten gaan slapen. Helaas was na een korte wandeling door het dorp, de zon verdwenen en had plaats gemaakt voor regen. Daarom zijn we teruggekeerd naar onze hut en hebben we ons daar vermaakt met een dobbelspelletje. Die avond had Corry heerlijke echte Surinaamse bami voor ons gekookt. En zijn we toen het droog werd een nacht wandeling door het bos gaan maken. Gino de neef van Corry woont al zijn hele leven in het dorp en heeft ons van alles vertelt over de natuur en zijn leven.

Maandag ochtend was het dan zo ver. We zijn op weg gegaan naar het schooltje met alle nieuwe materialen. De kinderen zijn razend enthousiast om ons de Bakra juffen weer te zien. En alle kinderen willen dan ook spelletjes met ons spelen. Als de bel gaat begint de vlaggenparade. In de stad heb ik deze natuurlijk best vaak gezien, maar op klein schooltje in het dorp heeft het iets heel speciaals. Na het volkslied zingen de kinderen nog een paar goddienstige liederen en ik kan zien dat mijn ouders genieten. Na dit ochtendritueel is het dan zover, we mogen de kinderen van onze actie vertellen en de spulletjes uit delen. Indiaanse kinderen zijn van nature erg rustig en in getogen. En dan is het geweldig dat je tijdens het uitpakken van de spulletjes al die oogjes ziet glimmen van enthousiasme. Alle materialen hebben we stuk voor stuk uitgepakt en aan de kinderen laten zien. Daarna hebben we ze ook echt aan de leerlingen gegeven. Zodat ze al even konden bewonderen wat ze kregen. Naast de materialen voor de kinderen hebben we ook een hele tas vol met materialen voor de leraren gegeven. En hebben alle individuele kinderen persoonlijk ook een cadeautjes en materiaal gekregen. Later op de dag is ook de kast en de verf gekomen. Als ik de kans krijg ga ik zeker nog eens kijken hoe de materialen, de verf en de kast in gebruik worden genomen.

Ik wil alle mensen die hebben meegeholpen aan deze actie alvast via deze weg bedanken. Het is super om deze gemotiveerde school, leraren en kinderen met dit extra steun te geven en een duwtje in de goede richting. Allemaal super bedankt. De foto’s en een uitgebreid verslag volgen nog!

Na deze super evaring om zoiets te kunnen betekenen zijn we natuurlijk het rest van de omgeving gaan bewonderen. Ik wil zo veel mogelijk van mijn ervaringen delen met mijn ouders. Daarom zijn we in een achter in de bak van een auto gestapt en op weg gegaan naar Blaka Watra. Zwart water midden in het bos. En zijn we daar lekker gaan zwemmen. Dino die ook vandaag weer mee op stap was heeft ons daar een boomklim show weggegeven. Dat is nog eens anders dan wij als kind gewend zijn om in bomen te klimmen. Hij deed dit in een palmboom (waar dus geen zijtakken te bekennen zijn) en hij was binnen twee minuten boven. Onverstelbaar gewoon. Na afgekoeld te zijn, zijn we naar de Joden Savanne gegaan. Hier hebben we oude graven van slaven en joden bekeken en ons verdiept in de geschiedenis. Daarna hebben we ons terug gehaast naar het dorp, want de bus kon elk moment vertrekken. Helaas bleek dat toen we eenmaal terug waren dat de bus pech had en op onderdelen van de stad moest wachten. 3 van ons konden natuurlijk met Fabian naar huis die de kast en de verf kwam brengen. En de anderen hebben gelukkig met veel geregel een lift kunnen regelen met de schoolbus. Want die onderdelen konden nog wel even op zich laten wachten. Moe en voldaan van alle mooie ervaringen hebben we hobbelend het indianen leven weer verruild voor dat van de stad.