Uche!

Zondagochtend was het dan zover. We gingen op weg naar het indianendrop Redi Doti. Dat betekend Rode aarde. En we weten inmiddels waarom. Na een uurtje wachten op het station en eindelijk een goede bus te hebben gevonden. En na een uur rijden over een verharde weg, begon het gehobbel. De reis ging verder over een bauxiet weg. Dit is een erg slechte rode weg dwars door de natuur. Erg mooi uitzicht dus, maar helaas wordt je er wel een beetje misselijk van. Zo hebben we nog minimaal 2 uur gehobbeld. Om vervolgens aan te komen in een onbekend, maar adembenemend mooi dorp. We werden hier erg gastvrij onthaald en hadden al snel een mooi plekje gevonden voor onze hangmatten bij Oom Jules. Een kleine tegenvaller was dat er in het dorp een supermarkt aanwezig zou zijn met levensmiddelen. Maar helaas was dit verhaal niet volledig waar. Er was wel een kleine bar aanwezig die wat levensmiddelen verkocht, maar een echte winkel kon je het toch niet noemen. Shit, hadden we nu maar wat meer eten mee genomen. Wij zagen ons natuurlijk al elke ochtend en avond bruine bonen en rijst eten. Al snel kwamen we er achter dat je ook levensmiddelen kon bestellen bij de buschauffeur. Die één keer per dag tussen de stad en het dorp heen en weer rijd. Hier hebben we dan ook maar snel gebruik van gemaakt. Toen we gesetteld waren hebben een aantal mannen van het dorp ons naar Blaka Watera gebracht. En de naam zegt het al zwart water om in te zwemmen in het regenwoud. Eigenlijk dood eng om te doen. Maar ja, iedereen doet het hier dus waarom niet! De Kaaimannen slapen over dag toch!

Dit avond zijn we vroeg naar bed gegaan, moe van de reis en omdat er nu eenmaal weinig licht is. ze hebben in het dorp ’s avonds tussen 6 en 12 wel elektriciteit, maar erg zijn weinig lampen aanwezig. Dus zijn we lekker in onze hangmatten gekropen, nog even van de sterren genoten en toen lekker ingedut.

De volgende ochtend hebben we de school bezocht. Het is een erg kleine school met ongeveer 50 leerlingen. De school besteed veel aandacht aan de katholieke afkomst. En na de vlaggenparade die mij helemaal kippenvel bezorgde hebben de kinderen een half uur lang goddienstige liederen gezongen. Daarna hebben we in elke klas een kijkje mogen nemen. De kleinste klas bestond uit 3 leerlingen en de grootste uit 12. dat is pas een verschil met de stad. Al snel bleek dat de school erg primitief was. Er was niet voor elk vak boeken aanwezig. De toilet was nog in aanbouw. En toen Elise en ik gevraagd werden een handenarbeid les te verzorgen, hadden we alleen wit papier en lijm. Hier moet je dus echt heel creatief zijn en flexibel, om les te kunnen geven. Maar wat mij opviel is de terughoudendheid van de leerlingen. Ze zijn erg verlegen en stil.

De rest van de week heb ik gestaan in de 3de klas (groep 5). Langzaam maar zeker werden de kinderen steeds losser. En gingen ze zelf op het plein spelen. Ik heb erg genoten van mijn stage en de kinderen. Wat een voldaan gevoel krijg je er van om iets te betekenen voor deze schattige kinderen!

’s middags hebben we onze tijd doorgebracht met zwemmen en wassen in de rivier. Een bezoekje aan de jodensavanne en zwemmen bij Blaka Watera. Heerlijk toch! Al snel werden we tussen de middag ook uitgenodigd om bij de dorpsbewoners traditionele gerechten te komen eten. En ’s avonds gezellig te komen drinken. Zo zijn we ook op bezoek geweest bij het dropshoofd (Kapitein) en ook hij loopt eigenlijk in gewone kleding rond. Al heeft hij voor ons toch even zijn verentooi laten zien en opgezet. De mensen dragen de traditionele kleding nog wel met feesten, dat lijkt mij geweldig om te zien!

Na veel vrienden te hebben gemaakt, veel indrukken opgedaan en afspraken gemaakt om met de ouders terug te komen. Oja, en een Sika opgelopen (een beestje dat in je huid kruipt en eitjes legt) Is de tijd daar echt voorbij gevolgen. En was het weer tijd terug te keren naar de stad. Het busje zat erg vol. Er zaten zeker 40 mensen in 2 schildpadden, 2 vogeltjes en een baby wasbeertje. Best komisch dus. Waka boeng (goede reis) Dus hobbelen maar. Terug naar de luxe die we toch wel een beetje gemist hadden.